ৰেডিঅ চমুটোকা লিখা:
ৰেডিঅ হৈছে এক বৈদ্যুতিক যন্ত্ৰ, যাৰ জৰিয়তে বেতাৰ তৰংগত প্ৰেৰণ কৰা শব্দ বা সংগীতৰ সংকেত গ্ৰহণ কৰা যায়। ৰেডিঅ’ৰ আবিষ্কাৰে তথ্য আৰু বিনোদন দ্ৰুতগতিত বিস্তৃত হ’বলৈ সহায় কৰিছিল। ১৯২০ চনত ৰেডিঅ’ৰ বাণিজ্যিকীকৰণ আৰম্ভ হয় আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীত এই মাধ্যম জনপ্ৰিয় হ’বলৈ ধৰিলে।
ৰেডিঅ’ৰ আৱিষ্কাৰক হিচাপে যি নামটো সৰ্বাধিক জনপ্ৰিয়, সেয়া গুলিয়েলমো মাৰ্কনী (Guglielmo Marconi)। মাৰ্কনীয়ে ১৮৯৫ চনত প্ৰথমবাৰলৈ সফলতাৰে বেতাৰ সংকেত প্ৰেৰণ কৰে। মাৰ্কনীৰ সৃষ্টিৰ আগতে বহু বিজ্ঞানীয়ে বেতাৰ সংকেতৰ ধাৰণাত কাম কৰি আছিল যদিও মাৰ্কনীয়ে সেয়া সফলৰূপে কাৰ্য্যৰূপত পৰিণত কৰে। তেওঁক ৰেডিঅ’ৰ পিতৃ বুলি গণ্য কৰা হয় কাৰণ তেওঁ প্ৰথম সফল বেতাৰ প্ৰেৰণ আৰু গ্ৰহণৰ প্ৰযুক্তি গঢ়ি তুলিবলৈ সক্ষম হৈছিল।
ৰেডিঅ’ৰ পূৰ্বপ্ৰেক্ষাপট
ৰেডিঅ’ৰ আৱিষ্কাৰৰ পূৰ্বে মাইকেল ফাৰাডে আৰু জেমছ ক্লাৰ্ক মাক্সৱেলৰ তৰংগ তত্বৰ ওপৰত কৰা অধ্যয়ন এই প্ৰযুক্তিৰ ভিত্তি স্থাপন কৰি গৈছিল। মাক্সৱেলৰ তত্ত্ব অনুসৰি, ইলেকট্ৰ’মেগনেটিক তৰংগ বায়ুৰ মাজেদি প্ৰচাৰিত হ’ব পাৰে, আৰু এই তৰংগসমূহৰ দ্বাৰা সংকেত প্ৰেৰণৰ সম্ভাৱনা দেখা যায়।
১৮৮৬ চনত, হাইৰিছ (Heinrich Hertz) নামৰ এক জাৰ্মান বিজ্ঞানীয়ে মাক্সৱেলৰ তত্ত্বৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ইলেকট্ৰ’মেগনেটিক তৰংগৰ অৱস্থিতি প্ৰমাণ কৰিছিল। হাইৰিছৰ এই সাফল্যৰ পিছত, নিকোলা টেশ্লাই (Nikola Tesla) ১৮৯৩ চনত এক সম্পূৰ্ণ বেতাৰ যোগাযোগৰ পদ্ধতিৰ ওপৰত কাম কৰা আৰম্ভ কৰিছিল। যদিও মাৰ্কনীৰ সফলতাই ৰেডিঅ’ৰ ইতিহাসত বিৰাট মাইলফলক হিচাপে স্থান পাইছে, টেশ্লাৰ অৱদানৰ কথাও বিশেষভাৱে আলোচনা কৰা হয়।
মাৰ্কনীৰ প্ৰথম সফলতা
১৮৯৫ চনত গুলিয়েলমো মাৰ্কনীই বেতাৰ তৰংগৰ জৰিয়তে সংকেত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ সক্ষম হয়, যাক “ৰেডিঅ'” বুলি জনা হয়। তেওঁ ইংলেণ্ডৰ চ’ৰৱাল পৰা ফ্ৰান্সৰ পৰা সমুদ্ৰৰ ওপৰেৰে এখন বেতাৰ সংকেত প্ৰেৰণ কৰে। এই প্ৰচেষ্টাৰ ফলত, ৰেডিঅ’ এক প্ৰযুক্তি হিচাপে স্বীকৃতি পায় আৰু তাৰ বাণিজ্যিক প্ৰসাৰ আৰম্ভ হয়।
মাৰ্কনীয়ে তেওঁৰ ৰেডিঅ’ প্ৰযুক্তিৰ বাবে ১৯০৯ চনত ন’বেল পুৰস্কাৰ লাভ কৰে। এই পুৰস্কাৰই ৰেডিঅ’ৰ বৈজ্ঞানিক গুণাগুণৰ ওপৰত এটা সন্মানসূচক ছাঁ পোৱাইছিল।
বাণিজ্যিকীকৰণ আৰু জনপ্ৰিয়তা
প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত ৰেডিঅ’ৰ ব্যৱহাৰ বেছি বহল হ’ল। বেটেল ফিল্ডত তথ্য প্ৰেৰণৰ বাবে এই প্ৰযুক্তি এক বিশাল ভূমিকা পালন কৰিলে। ১৯২০ চনৰ পৰা ৰেডিঅ’ৰ বাণিজ্যিকীকৰণ আৰম্ভ হ’ল আৰু ই ঘৰুৱা বিনোদন আৰু তথ্যৰ অন্যতম উৎস হিচাপে পৰিগণিত হ’বলৈ ধৰিলে। ব্ৰডকাষ্টিংৰ জৰিয়তে সংগীত, নাটক, বাতৰি, খেল, আৰু ৰাজনৈতিক বক্তব্য সমগ্ৰ পৃথিৱীত জনসাধাৰণৰ ওচৰলৈ সহজভাৱে পৌঁছাই দিবলৈ সক্ষম হ’ল।
ৰেডিঅ’ৰ প্ৰযুক্তিগত বিকাশ
ৰেডিঅ’ৰ প্ৰযুক্তি কালপ্ৰৱাহৰ লগত আগবাঢ়ি গ’ল। ১৯৩০ চনত ৰেডিঅ’ৰ ফ্ৰিকুৱেন্সি মডুলেচন (FM) পদ্ধতিৰ উদ্ভৱ হ’ল, যাৰ জৰিয়তে উন্নত শব্দগুণৰ সৈতে সংগীত প্ৰচাৰ কৰা সহজ হ’ল। ১৯৬০ আৰু ১৯৭০ চনত FM ৰেডিঅ’ৰ উন্নতি আৰু টেলিভিছনৰ অভ্যুত্থানে ৰেডিঅ’ক কিছু সময়লৈকে আৱৃত কৰি ৰাখিলেও, ইয়াৰ উপযোগিতা আৰু প্ৰাসংগিকতা সদায় বজাই ৰাখিবলৈ সক্ষম হ’ল।
ৰেডিঅ’ৰ আধুনিক কালৰ ৰূপান্তৰ
আধুনিক যুগত ৰেডিঅ’ৰ বিবিধ ৰূপ দেখা যায়। ইণ্টাৰনেটৰ উত্থানে পডকাষ্টিং আৰু অনলাইন ৰেডিঅ’ চেনেলসমূহৰ জৰিয়তে ৰেডিঅ’ৰ আধুনিকীকৰণ ঘটিছে। এতিয়াও, ৰেডিঅ’ এক শক্তিশালী মাধ্যম হিচাপে তথ্য, বিনোদন, আৰু শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত জনপ্ৰিয়তাৰ শীৰ্ষত আছে।
উপসংহাৰ:
ৰেডিঅ’ৰ আৱিষ্কাৰ আৰু তাৰ বিকাশ মানুহৰ জীৱনত এক বিশেষ প্ৰভাৱ পেলাইছে। ই বিশ্বজুৰি জনসাধাৰণৰ বাবে তথ্য আৰু বিনোদনক সহজগম্য কৰি তুলিছে। যিমানেই নতুন প্ৰযুক্তি আহক, ৰেডিঅ’ৰ ঐতিহাসিক ভূমিকা সদায় জনপ্ৰিয় হৈ থাকিব।