লাচিত বৰফুকন বিষয়ে ৰচনা 400 Words
লাচিত বৰফুকন অসমৰ ইতিহাসৰ এজন মহান বীৰ যিয়ে অসম আৰু অসমীয়া জাতিৰ সন্মানৰ বাবে নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছিল। ১৬২২ চনৰ ২৪ নৱেম্বৰত লাচিতৰ জন্ম আহোম ৰাজধানী গড়গাঁৱত হৈছিল। মোমাই তামুলী বৰবৰুৱা আৰু নাগেশ্বৰী দেৱীৰ সন্তান লাচিত এজন ৰাজকীয় পৰিয়ালৰ সদস্য আছিল। বংশগতভাৱে তেওঁ যুদ্ধৰ কৌশল আৰু পৰিসেৱাৰ প্ৰশিক্ষণ লাভ কৰিছিল, আৰু শৈশৱতেই তেখেতৰ নেতৃত্ব আৰু সাহসিকতাৰ গুণ উন্নতি পায়।
লাচিতক প্ৰথমে ঘোঁৰা বৰুৱাৰ পদত নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। এই পদত থাকোতে তেখেতে নিজৰ কৌশল আৰু শক্তিৰ প্ৰদৰ্শন কৰি চাওফাৰ আস্থা আৰু বিশ্বাস অৰ্জন কৰে। চাওফাই তেওঁৰ মাজত লুকাই থকা অসাধাৰণ ক্ষমতা অনুভৱ কৰি, তেওঁক দেশৰ ৰাজনৈতিক আৰু সামৰিক ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ দায়িত্বসমূহ দিয়া আৰম্ভ কৰে। লাচিতে ঘোঁৰা বৰুৱাৰ দ্বাৰা চাওফাক নিৰাপত্তা আৰু সমৰ্পণৰ দ্বাৰা সন্মানিত কৰি, স্বদেশৰ সুৰক্ষাৰ দায়িত্ব সুন্দৰভাৱে পালন কৰিছিল।
লাচিতৰ জীৱনৰ সৰ্বাধিক আলোচিত ঘটনাই হ’ল ১৬৭১ চনৰ শৰাইঘাটৰ যুদ্ধ। মোগল সম্ৰাট আওৰঙজেৱৰ সেনাপতি ৰামসিঙহৰ নেতৃত্বত মোগল বাহিনী অসম অধিকাৰ কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আহিছিল। এই সংকটৰ সময়ত অসমীয়া জাতিক সুৰক্ষা দিবলৈ আহোম ৰাজকীয় বাহিনীৰ অধিনায়ক হিচাপে লাচিতক নিয়োগ দিয়া হৈছিল। যুদ্ধৰ সময়ত তেখেত জ্বৰত ভুগিছিল যদিও যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ পৰা পলায়ন কৰা সৈনিকসকলক উদ্দেশ্য কৰি তেওঁ দৃঢ়তাৰে ক’লে, “অসমীয়া ৰণুৱা সকল, মই যুঁজিহে মৰিম। তোমালোকে পলাই যোৱাহে।” লাচিতৰ এই সাহসী বক্তব্যই সৈনিকসকলৰ মনত সাহস আৰু আত্মবিশ্বাসৰ জোঁৱাৰ আনিলে আৰু অসমীয়া সেনাই মোগল বাহিনী পাৰাস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হ’ল। শৰাইঘাটৰ এই বিজয়ে অসমীয়া জাতিৰ স্বাভিমানৰ প্ৰতীক হৈ ৰ’ল।
শৰাইঘাটৰ যুদ্ধৰ কিছুদিনৰ পাছতেই অসুস্থতাৰ বাবে লাচিতৰ মৃত্যু ঘটে। তেওঁৰ স্মৃতিত ১৬৭২ চনত যোৰহাটৰ ওচৰত “লাচিত মৈদাম” নিৰ্মাণ কৰা হয়। এই মৈদামে আজিও অসমবাসীৰ বাবে লাচিতৰ ত্যাগ আৰু বীৰত্বৰ স্মৃতি সতেজ কৰি ৰাখিছে।
লাচিত বৰফুকনৰ বীৰত্ব, দেশপ্ৰেম আৰু নেতৃত্বৰ গুণে অসমীয়া জাতিৰ ইতিহাসত এক সোঁৱৰণীয় স্থানে অধিষ্ঠিত হৈ আছে। তেখেতে দেখুৱাইছিল যে জাতি আৰু ভূমিৰ সন্মান ৰক্ষাৰ বাবে প্ৰাণোৎসৰ্গ এক পৱিত্ৰ কৰ্তব্য। তেওঁৰ ত্যাগ আৰু অবদানৰ স্মৃতিত অসমবাসীয়ে প্ৰতিবছৰে ২৪ নৱেম্বৰত লাচিত দিৱস পালন কৰি তেওঁক সন্মান জনাই।