Class 9 Assamese Question Answer Chapter 1 | শিশুলীলা

Class 9 Assamese Question Answer Chapter 1

শিশু লীলা - শ্রীমন্ত শংকৰদেৱ

প্রশ্নাৱলী

1. অতি চমু প্রশ্নৰ উত্তৰ লিখা:

(ক) 'কৃষ্ণগীত গাৱন্ত সুন্দবী'।। —কৃষ্ণগীত গোৱা সুন্দৰীগৰাকী কোন?

উত্তৰ: কৃষ্ণগীত গোৱা সুন্দৰীগৰাকী হৈছে যশোদা।

(খ) 'কর্ণত কুণ্ডল দোলে আতি।' —কাৰ কর্ণৰ কুণ্ডলৰ কথা কৈছে?

উত্তৰ: "কর্ণত কুণ্ডল দোলে আতি" ইয়াত যশোদাৰ কাণত থকা কুণ্ডলৰ কথা কোৱা হৈছে।

(গ) 'কাম্পে কোপে অৰুণ অধৰ ।” —ইয়াত কাৰ অৰুণ অধবৰ কথা কৈছে?

উত্তৰ: "কাম্পে কোপে অৰুণ অধৰ" —ইয়াত শ্ৰীকৃষ্ণৰ অৰুণ অধৰৰ কথা কোৱা হৈছে।

(7) 'মথনিত ধৰিয়া নিষেধি'। —'মথনি' শব্দৰ অৰ্থ কি?

উত্তৰ: "মথনি" শব্দৰ অৰ্থ হ'ল গাখীৰ ঘুঁটিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এবিধ সঁজুলি।

(ঙ) 'নোজোড়ে আঙ্গুল দুই জবী' — ইয়াত কাৰ জৰীৰ নাটনি হৈছে?

উত্তৰ: "নোজোড়ে আঙ্গুল দুই জৰী" — ইয়াত শ্ৰীকৃষ্ণক বান্ধিবলৈ মাক যশোদাৰ জৰীৰ নাটনি হৈছে।

(চ) 'কণ ঝুণ কেয়ূব কঙ্কণ'। —কাব কেয়ূৰ কঙ্কণৰ 'ৰুণ ঝুণ' শব্দৰ কথা ইয়াত কোৱা হৈছে?

উত্তৰ: "ৰুণ ঝুণ কেয়ূৰ কঙ্কণ" — ইয়াত যশোদাৰ কেয়ূৰ কঙ্কণৰ 'ৰুণ-ঝুণ' শব্দৰ কথা কোৱা হৈছে।

2. 'শিশুলীলা' পাঠটিত ফুটি উঠা শ্রীকৃষ্ণৰ মানৱীয় ৰূপৰ বিষয়ে নিজৰ ভাষাৰে লিখা ।

উত্তৰ: 'শিশুলীলা' পাঠটিতে শ্রীকৃষ্ণৰ মানৱীয় ৰূপৰ বিষয়ে এক অনন্য চিত্র অঙ্কিত হৈছে। শ্রীকৃষ্ণৰ শিশুলীলা মানৱীয় গুণাবলী আৰু দৈৱীয় শক্তিৰ এক অপূৰ্ব মিশ্ৰণ। শ্রীকৃষ্ণৰ শৈশৱকালৰ কাহিনীবোৰত তেওঁৰ কৌতুকপূর্ণ, দুষ্টামিপূর্ণ আৰু স্নেহময় আচৰণৰ বৰ্ণনা পোৱা যায়।

তেওঁৰ দুষ্টামিপূর্ণ কাৰ্যকলাপে গাঁৱৰ মানুহৰ মাজত এক আনন্দৰ বন্যা বোৱাই দিছিল। মাক যশোদাৰ সৈতে তেওঁৰ আন্তৰিক সম্পৰ্ক আৰু স্নেহময় আচৰণে শ্রীকৃষ্ণৰ মানৱীয় ৰূপৰ এক সুস্পষ্ট ছবি আঁকে। শ্রীকৃষ্ণৰ দুষ্টামিক লৈ যশোদাৰ অভিযোগ আৰু তাৰ পিছত যশোদাৰ স্নেহময় শাস্তি প্ৰদানৰ দৃশ্যবোৰে তেওঁৰ মানৱীয় আচৰণৰ এক সুন্দৰ উদাহৰণ।

শ্রীকৃষ্ণৰ শিশুলীলাৰ মাজত তেওঁৰ দৈৱীয় শক্তিৰো প্ৰদৰ্শন দেখা যায়। উদাহৰণস্বৰূপে, মাক যশোদাই তেওঁৰ মুখত সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড দেখা পোৱা কাহিনী। এই ঘটনাবোৰে শ্রীকৃষ্ণৰ দৈৱীয় আৰু মানৱীয় ৰূপৰ মাজত এক সুন্দৰ সমন্বয়ৰ বৰ্ণনা দিয়ে।

সাৰাংশত, 'শিশুলীলা' পাঠটিতে শ্রীকৃষ্ণৰ মানৱীয় ৰূপৰ দুষ্টামি, স্নেহময়তা আৰু দৈৱীয় শক্তিৰ এক অপূৰ্ব মিশ্ৰণৰ বৰ্ণনা পোৱা যায়, যিয়ে তেওঁক এক অনন্য আৰু পূজনীয় ৰূপত প্ৰতিপন্ন কৰিছে।

3. শংকৰদেৱৰ মহত্ত্বম সৃষ্টি 'কীর্তন-ঘোষা'ৰ বিষয়ে এটি চমুটোকা লিখা।

উত্তৰ: শংকৰদেৱৰ মহত্ত্বম সৃষ্টি 'কীৰ্তন-ঘোষা' অসমীয়া ভক্তি সাহিত্যৰ এক অমূল্য সম্পদ। এই মহান গ্ৰন্থখন শংকৰদেৱৰ ধৰ্মীয় আৰু আধ্যাত্মিক চিন্তাধাৰাৰ প্ৰতিফলন। 'কীৰ্তন-ঘোষা'ত শ্ৰীকৃষ্ণৰ জীৱন, লীলা, আৰু উপদেশৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। এই গ্ৰন্থখনৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল ভক্তি আন্দোলন আৰু একেশ্বৰবাদৰ প্ৰচাৰ।

'কীৰ্তন-ঘোষা'ত শংকৰদেৱে সহজ ভাষা আৰু ছন্দোবদ্ধ শৈলীত শ্ৰীকৃষ্ণৰ মহিমা বৰ্ণনা কৰিছে, যিয়ে সাধাৰণ মানুহৰ মাজত ভক্তি আৰু ধৰ্মীয় জ্ঞানৰ প্ৰচাৰ সহজ কৰি তোলে। এই গ্ৰন্থখনত শ্ৰীকৃষ্ণৰ জন্ম, বাল্যলীলা, ৰাসলীলা, গীতাগোবিন্দ আদি বিভিন্ন দিশৰ বৰ্ণনা পোৱা যায়। শংকৰদেৱৰ এই সৃষ্টি অসমীয়া সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মীয় চেতনাৰ এক অমূল্য ধন ৰূপে পৰিগণিত।

সাৰাংশত, 'কীৰ্তন-ঘোষা' শংকৰদেৱৰ এক অপূৰ্ব সৃষ্টি, যিয়ে অসমীয়া সাহিত্য আৰু ধৰ্মীয় চেতনাত এক গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছে। এই গ্ৰন্থখনৰ দ্বাৰা শংকৰদেৱে ভক্তি আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ এক নতুন দিশ উন্মোচন কৰিছে, যিয়ে আজিও অসমীয়া সমাজত গভীৰ প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰি আছে।

4. 'শিশুলীলা' পাঠটিৰ অন্তর্নিহিত তাৎপর্য বুজাই লিখা ।

উত্তৰ: 'শিশুলীলা' পাঠটিত শ্ৰীকৃষ্ণৰ শৈশৱকালৰ বিভিন্ন কাহিনীৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। এই কাহিনীবোৰৰ অন্তর্নিহিত তাৎপর্য বহুমুখী আৰু গভীৰ। পাঠটিত শ্ৰীকৃষ্ণৰ দুষ্টামি, কৌতুক আৰু স্নেহময় আচৰণৰ মাজেৰে তেওঁৰ মানৱীয় গুণাবলী আৰু দৈৱীয় শক্তিৰ মিশ্ৰণৰ এক অপূৰ্ব চিত্র অঙ্কিত হৈছে। ইয়াৰ অন্তর্নিহিত তাৎপর্যৰ কিছু দিশ তলত উল্লেখ কৰা হৈছে:

১. মানৱীয় গুণাবলীৰ প্ৰতিফলন:

শ্ৰীকৃষ্ণৰ শিশুলীলা মানৱীয় গুণাবলীৰ এক অপূৰ্ব উদাহৰণ। তেওঁৰ দুষ্টামি, কৌতুক আৰু স্নেহময় আচৰণে শ্ৰোতা আৰু পাঠকৰ হৃদয়ত এক স্নেহময় অনুভূতি সৃষ্টি কৰে। শ্ৰীকৃষ্ণৰ মাক যশোদাৰ সৈতে থকা গভীৰ স্নেহ বন্ধনে মানৱীয় স্নেহ আৰু মায়ামমতাৰ উদাহৰণ প্ৰদান কৰে।

২. দৈৱীয় শক্তিৰ প্ৰদৰ্শন:

শিশুলীলাৰ মাজেৰে শ্ৰীকৃষ্ণৰ দৈৱীয় শক্তিৰো প্ৰদৰ্শন ঘটে। উদাহৰণস্বৰূপে, মাক যশোদাই শ্ৰীকৃষ্ণৰ মুখত সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড দেখা পোৱা কাহিনী। এই ঘটনাবোৰে শ্ৰীকৃষ্ণৰ দৈৱীয়ত্ব আৰু মহত্ত্বৰ বৰ্ণনা কৰে।

৩. নৈতিক শিক্ষাৰ প্ৰদান:

'শিশুলীলা' পাঠটিত শ্ৰীকৃষ্ণৰ কাহিনীবোৰৰ মাজেৰে বিভিন্ন নৈতিক শিক্ষাৰ প্ৰদান কৰা হৈছে। শ্ৰীকৃষ্ণৰ দুষ্টামি আৰু তাৰ পৰিণামেৰে শিশুসকলক সৎপথে চলাৰ আৰু নৈতিক মূল্যবোধৰ শিক্ষাৰ প্ৰদান কৰা হৈছে।

৪. ভক্তি আৰু ধৰ্মীয় চেতনা:

শিশুলীলাৰ কাহিনীবোৰে ভক্তি আৰু ধৰ্মীয় চেতনাৰ প্ৰচাৰ কৰে। শ্ৰীকৃষ্ণৰ কাহিনীবোৰে ভক্তিসংগীত আৰু ধৰ্মীয় আয়োজনত এক বিশেষ স্থান লাভ কৰিছে, যিয়ে ভক্তসকলৰ মাজত গভীৰ আস্থা আৰু বিশ্বাসৰ সৃষ্টি কৰে।

৫. সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা:

'শিশুলীলা' পাঠটিত বৰ্ণিত কাহিনীবোৰে অসমীয়া সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ এক অপূৰ্ব চিত্র অঙ্কিত কৰিছে। শ্ৰীকৃষ্ণৰ লীলাবোৰে অসমীয়া সমাজত এক গভীৰ প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰিছে আৰু ইয়াৰ মাজেৰে পৰম্পৰাগত মূল্যবোধৰ প্ৰচাৰ ঘটে।

সারাংশত, 'শিশুলীলা' পাঠটিত শ্ৰীকৃষ্ণৰ শৈশৱকালৰ কাহিনীবোৰৰ মাজেৰে মানৱীয় গুণাবলী, দৈৱীয় শক্তি, নৈতিক শিক্ষা, ভক্তি আৰু ধৰ্মীয় চেতনা, আৰু সংস্কৃতিৰ এক অপূৰ্ব মিশ্ৰণৰ বৰ্ণনা পোৱা যায়। এই পাঠটিয়ে পাঠকক গভীৰ আধ্যাত্মিক আৰু নৈতিক চিন্তাধাৰাত অভিভূত কৰে।

5. ‘তাহাঙ্ক তনয় মানি বলে।

যশোদা বান্ধস্ত উড়ুখলে।' – কথাযাৰৰ অন্তর্নিহিত তাৎপর্য বুজাই লিখা ।

উত্তৰ: 'তাহাঙ্ক তনয় মানি বলে।

যশোদা বান্ধস্ত উড়ুখলে।'

উক্ত পদফাঁকিৰে মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে 'শিশুলীলা' নামৰ পাঠটিত পৰম পুৰুষ ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণক মাক যশোদাই উড়ালত বান্ধি যোৱাৰ প্ৰয়াস কৰাৰ কৰা প্ৰকাশ কৰিছে।

যশোদা আছিল শীকৃষ্ণৰ পৰম ভক্ত । ভকতিৰ বলতেই যশোদাই ত্ৰীজগতৰ পতি পৰম পুৰুষ শ্ৰীকৃষ্ণক পুত্ৰ ৰূপে লাভ কৰিছিল। মহা মহা যোগী, মাধব সকলে বছৰ বছৰ ধৰি তপ -যপ কৰিও যিজনা ভগৱানক দশন পাবলৈও সক্ষম হোৱা নাছিল; সেই পৰম ঈশ্বৰক যশোদাই কেৱল ভকতিৰ জৰিয়তেই পুত্ৰ ৰূপে লাভ কৰিছিল। নিজ পুত্ৰ মানি শ্ৰীকৃষ্ণৰ লগত খং অভিমান কৰিছিল, আনকি বান্ধি থবলৈও প্ৰয়াস কৰিছিল। ইয়াৰ দ্বাৰা ইয়াকে বুজাব বিচাৰিছে যে - ভগৱান সদায় ভকতৰ অধিন। ভকতে যি ৰূপতেই তেওঁক বিচাৰে তেওঁ সেই ৰূপতেই ভকতক ধৰা দিয়ে।

6. ‘নাহি আদি অন্ত পূৰ্বাপৰ ।

পূর্ণব্রহ্ম জগত ঈশ্বৰ।।'—ইয়াত কবিয়ে শিশু কৃষ্ণৰ ঐশ্বৰিক গুণৰ প্ৰকাশ কেনেদৰে কৰিছে বুজাই লিখা ।

উত্তৰ: 'নাহি আদি অন্ত পূৰ্বাপৰ ।

পূর্ণব্রহ্ম জগত ঈশ্বৰ।।'

ইয়াত কবি শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে পূর্ণব্রহ্ম জগতপতি শ্রীকৃষ্ণই মাতৃস্নেহত তুষ্ট হৈ মাতৃৰ দাসত্ব স্বীকাৰ কৰা প্ৰসংগত উক্ত কথাষাৰ কৈছে।
এদিনাখন যশােদাই শিশু কৃষ্ণৰ লীলা স্মৰণ কৰি দধি মথি আছিল। এনেতে কৃষ্ণ আহি স্তন পান কৰিবলৈ খুজি দধি মথনত বাধা দিলে। যশােদাই দধি মথিবলৈ এৰি কৃষ্ণক স্তন পান কৰাবলৈ ধৰিলে। এনেতে চৌকাত দি থােৱা গাখীৰ উতলি উঠাত কৃষ্ণক কোলাৰ পৰা নমাই চৌকাৰ ওচৰলৈ দৌৰি গ’ল। এই কথাত কৃষ্ণইঅভিমান কৰি শিলগুটি নিক্ষেপ কৰি গাখীৰৰ পাত্ৰ ভাঙি পেলালে আৰু চুপে চুপে কোঠালীত সােমাই উড়ালৰ ওপৰত বহি লৱণু খাবলৈ ধৰিলে লগতে চাৰিওপিনে লৱণু ছটিয়াই বান্দৰবােৰকো খাবলৈ দিলে। মাকে গাখীৰৰ পাত্র চৌকাৰ পৰা নমাই কৃষ্ণৰ কাণ্ড দেখি খঙত এছাৰি এডাল লৈ কৃষ্ণক মাৰিবলৈ খেদি গ’ল। কৃষ্ণয়াে ভয় খােৱা যেন দেখুৱাই তাৰ পৰা দৌৰি পলাই যায়। মাকে কৃষ্ণৰ পিছে পিছে দৌৰি দৌৰি ভাগৰি পৰিল। অৱশেষত কৃষ্ণই মাকৰ ওচৰত ধৰা দিয়ে। তেতিয়া কৃষ্ণই ভয় খােৱা দেখি হাতৰ পৰা চিকনিডাল পেলাই দি কৃষ্ণক উড়ালত বান্ধি থােৱাৰ যাে-যা কৰাত কবিয়ে উক্ত কথাষাৰ ব্যক্ত কৰি বুজাব বিচাৰিছে যে যিজনৰ আদি অন্ত পূর্বাপৰ নাই, যিজন পূর্ণব্রহ্ম জগতৰ ঈশ্বৰ সেইজন কৃষ্ণক মাক যশােদাই পুত্ৰৰূপে কোলাত পাই মাৰিবলৈ উদ্ধত হৈছে।

7. ব্যাখ্যা কৰা :

(ক) যাক যোগী নপারে ধ্যানত ।

হেন হৰি পলান্ত ভয়ত ।।

উত্তৰ: যাক যোগী নপারে ধ্যানত ।

হেন হৰি পলান্ত ভয়ত ।।

উক্ত কবিতাফাঁকি নৱম শ্ৰেণীৰ পাঠ্যপুথি 'সাহিত্য-সুবাস'ৰ অন্তৰ্গত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে ৰচনা কৰা ‘শিশুলীলা’ৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।

পদফাঁকিৰ জৰিয়তে কবিয়ে ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ অনন্ত মহিমাৰ বিষয়ে অবগত কৰাইছে।

শ্ৰীকৃষ্ণ হল পৰম পুৰুষ ভগৱান। ত্ৰি জগতৰ সৃষ্টিকৰ্তা। তেওঁক মহা মহা যোগীসকলে অনেক সাধনা আৰু তপস্যা কৰিও লাভ কৰিব নোৱাৰে। কিন্তু সেইজন পৰম ঈশ্বৰক যশোদাই পুত্ৰৰূপে লাভ কৰিছিল একমাত্ৰ ভক্তিৰ জৰিয়তে। কেৱল পুত্ৰৰূপে লাভ কৰাই নহয়, যশোদাৰ ভয়তে শিশুকৃষ্ণই পলাই ফুৰিব লগিয়াও হৈছিল। ই সম্ভৱ হৈছে কেৱল ভক্তিৰ বলত। ভগৱান ভক্তৰ অধীন। সেয়েহে শংকৰদেৱে শ্ৰীকৃষ্ণৰ মহিমা আৰু ভক্তিৰ মহিমা উক্ত পদফাঁকিৰ জৰিয়তে প্ৰকাশ কৰিছে।

(খ) ভাণ্ড ভাঙ্গি আবে যাইবি কোথা।

খাইবো আজি কৃষ্ণ তোর মাথা ।।

উত্তৰ: ভাণ্ড ভাঙ্গি আবে যাইবি কোথা।

খাইবো আজি কৃষ্ণ তোর মাথা ।।

উক্ত কবিতাফাঁকি নৱম শ্ৰেণীৰ পাঠ্যপুথি 'সাহিত্য-সুবাস'ৰ অন্তৰ্গত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱেৰ দ্বাৰা বিৰচিত ‘শিশুলীলা’ ৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।

কবিতা ফাঁকিত যশোদাই শ্ৰীকৃষ্ণক দৈ লৱনুৰ টেকেলি ভঙাৰ বাবে খং কৰি গালি পৰাৰ কথা কোৱা হৈছে।

শ্ৰীকৃষ্ণক যশোদাই কোলাৰ পৰা নমাই স্তন পান কৰাৰ পৰা বিৰত কৰি জুইত বহাই থোৱা গাখীৰ নমাবলৈ যোৱা বাবে শ্ৰীকৃষ্ণই খঙতে দৈ, লবনুৰ টেকেলিবোৰ মজিয়াত চতিয়াই নিজেও খাইছে আৰু বান্দৰকো দিছে। যশোদাই জুইৰ পৰা গাখীৰ নমাইথৈ আহি কৃষ্ণৰ কাণ্ড দেখি খং উঠিছে আৰু কৃষ্ণক এইবোৰ দুষ্টালি কৰাৰ বাবে গালি পাৰিছে। পদফাঁকিৰ জৰিয়তে মাতৃ আৰু পুত্ৰৰ চিৰন্তন স্নেহৰ প্ৰকাশ ঘটিছে।

(গ) পাচে পাচে যশোদা খেদন্ত।

ভয়ে লাগ মাৱক নেদন্ত।।

উত্তৰ: পাচে পাচে যশোদা খেদন্ত।

ভয়ে লাগ মাৱক নেদন্ত।।

উক্ত কবিতাফাঁকি নৱম শ্ৰেণীৰ পাঠ্যপুথি 'সাহিত্য-সুবাস'ৰ অন্তৰ্গত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱেৰ দ্বাৰা বিৰচিত ‘শিশুলীলা’ ৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।

শ্ৰীকৃষ্ণক যশোদাই কোলাৰ পৰা নমাই স্তন পান কৰাৰ বিৰত কৰাৰ বাবে শ্ৰীকৃষ্ণই খঙতে দুষ্টালি কৰিছে। শ্ৰীকৃষ্ণৰ এই দুষ্টালি দেখি যশোদাৰ খং উঠিছে। ইয়াৰ প্ৰসংগতেই কবিতাফাঁকিৰ অৱতাৰণা কৰা হৈছে।

পৰম ভক্ত যশোদাই নিজা ভকতিৰ বলত ত্ৰিজগতৰ পতি হৰিক পুত্ৰৰূপে লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। শ্ৰীকৃষ্ণয়ো শিশুৰূপে মাতৃ যশোদাৰ লগত নানান লীলা খেলা কৰিছিল। মাকৰ স্তনপান কৰিব নাপায় শিশু কৃষ্ণই দৈ লৱনুৰ টেকেলি শিলগুটি মাৰি ভাঙিছিল। সৱনুবোৰ মজিয়াত চটিয়াইছিল নিজেও খাইছিল আৰু বান্দৰকো দিছিল। যশোদাই কৃষ্ণৰ এই কাণ্ডদেখি খং কৰিছিল আৰু মাৰিবলৈ হাতত বাৰী তুলি লৈছিল মাকৰ খং উঠা দেখি কৃষ্ণই ভয়তে পলাইছিল। এনেদৰে মাতৃ পুত্ৰৰ মাজত হোৱা খং অভিমানৰ চিত্ৰ কবিয়ে কবিতাফঁকিৰ জৰিয়তে খুব সুন্দৰকৈ বননা কৰিছে।

8. "শিশুলীলা" পাঠৰ আধাৰত শ্ৰীকৃষ্ণৰ নানা ধৰণৰ কাৰ্যৰ বিষয়ে নিজৰ ভাষাৰে বিৱৰি লিখা ।

উত্তৰ: মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ 'কীৰ্তন ঘোষাৰ' অন্তৰ্গত শিশুলীলা পাঠটি পৰম তত্ত্ব প্ৰকাশক। পাঠটিৰ জৰিয়তে শ্ৰীকৃষ্ণৰ দুমুখীয়া ব্যক্তিত্ব অতি সুন্দৰ ভাৱে কবিজনাই দাঙি ধৰিছে। এফালে শিশুকৃষ্ণৰ দুষ্টালিৰ মাজেৰে সাধাৰণ মানৱ শিশুৰ ৰূপটি দাঙি- উপৰিও তেওঁৰ লীলা মহিমাৰ মাজেৰে ভগৱৎ ৰূপটোও আমাক সোৱঁৰাই থাকিবলৈ পাহৰা নাই।

কামত ব্যস্ত মাকক শিশু কৃষ্ণই আমনি কৰিছে। স্তন পিবলৈ মাকৰ কোলাত উঠিবলৈ ইচ্ছা কৰাত মাক যশোদাই মৰমেৰে কোলাত লৈ কৃষ্ণক স্তন পান কৰাইছে। তেনেতে জুইত বহাই থৈ অহা গাখীৰ উতলি পৰিবলৈ ধৰাত কৃষ্ণক কোলাৰ পৰা নমাই থৈ গাখীৰ নমাবলৈ যশোদা যোৱা দেখি কৃষ্ণই খং অভিমান কৰিছে। দুগ্ধৰ কলহ শিলগুটিৰে ভাঙিছে, মজিয়াত সিঁচৰিত কৰিছে, বান্দৰকো দিছে। কৃষ্ণৰ এইবোৰ কাণ্ড দেখি যশোদাৰ খং উঠিছে আৰু মাকৰ খং উঠা দেখি কৃষ্ণ মাকৰ ভয়তে পলাইছে। এনেদৰে শ্ৰীকৃষ্ণৰ সাধাৰণ মানব শিশুৰ ৰূপটি অতি সুন্দৰ ভাৱে দাঙি ধৰিছে।

আনহাতে, শ্ৰীকৃষ্ণৰ পৰম পুৰুষ ভগৱান। তেওঁ অনাদি অনন্ত, যি জগতৰ সৃষ্টিকৰ্তা পৰম ব্ৰহ্ম। ভগৱান ভক্তৰ অধীন। ভকতবৎসল ভগৱানে যশোদাৰ ওচৰত ধৰা দিছে। কিন্তু যশোদাৰ আচৰণত অহংকাৰৰ চিন দেখি তেওঁ নিজৰ ঐশ্বৰিক মহিমা দেখাইছে। মাক যশোদাই কৃষ্ণক বান্ধিবলৈ খুজিছে তেতিয়া বাৰে বাৰে দুই আঙুল জৰি কম হৈছে। এনেদৰে শ্ৰীকৃষ্ণৰ মহিমাৰ জৰিয়তে তেওঁ যে পৰম পুৰুষ ভগৱান এই কথাও কবিজনাই সোৱঁৰাই দিৱলৈ পাহৰা নাই।

9. ‘মহাকোপে কোঠা পশিলন্ত

সিঞ্চিৰাই লৱণু ভুজন্ত।।'— কোনে অতি খঙেৰে কোঠাত সোমাইছিল? তেওঁ কিয় লৱণুবোৰ চাৰিওফালে ছটিয়াই খাইছিল বুজাই লিখা ।

উত্তৰ: শিশু কৃষ্ণই অতি খঙেৰে কোঠাত সোমাইছিল।

মাক যশোদাই দধি মথি থাকোতে শিশুকৃষ্ণৰ মাকৰ স্তন পাণ কৰিবলৈ মাকক আমনি কৰিছিল আৰু পুত্ৰস্নেহত আপ্লুত হৈ যশোদায়ো কৃষ্ণক কোলাত লৈ মাতৃদুগ্ধ পান কৰাইছিল। তেনেকুৱা সময়তে যশোদাই আখলত বহাই থোৱা গাখীৰ উতলি পৰিবলৈ ধৰাত কৃষ্ণক কোলাৰ পৰা নমাই দৌৰি গল। মাকে এনেদৰে কোলাৰ পৰা নমাই যোৱা বাবে কৃষ্ণৰ মাকৰ ওপৰত খং উঠিছিল আৰু দধি ভাণ্ড শিলগুটি মাৰি ভাঙি লৱণু বোৰ চাওিওফালে সিঁচৰিত কৰিছিল।

10. কৃষ্ণক ধৰিবলৈ গৈ যশোদাৰ কেনে অৱস্থা হৈছিল বুজাই লিখা ।

উত্তৰ: যশোদাই কৃষ্ণক ধৰিবলৈ গৈ এক বিশেষ অৱস্থাৰ সন্মুখীন হৈছিল। শ্ৰীকৃষ্ণৰ শিশুলীলা আৰু দুষ্টামি যশোদাৰ বাবে এক বিশেষ অভিজ্ঞতা আছিল। শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে 'শিশুলীলা'ত এই ঘটনাৰ অপূৰ্ব বৰ্ণনা কৰিছে।

কৃষ্ণক ধৰিবলৈ গৈ যশোদা ভাগৰি পৰিছিল। ভাগৰত যশোদাৰ খোপা ঢিলা হৈ পৰিছিল, খোপাত পিন্ধা মালতী ফুল সৰি পৰিছিল। মাকৰ ভাগৰত এনে অবস্থা হোৱা দেখি কৃষ্ণই যশোদাৰ ওচৰত নিজে ধৰা দিছিল।

ভাষা-বিষয়ক :

11. তলত দিয়া শব্দবোৰৰ এটা বা দুটাকৈ সমার্থক শব্দ লিখা :

কর্ণ : কান, কৰ্ণ

অৰুণ : সূৰ্য, বেলি

দধি : দৈ

বস্ত্র : কাপোৰ, আভূষণ

বদন : মুখ

লৱণু : মাখন, লনী

কোপ দশন : খং, ৰাগ

দুগ্ধ : গাখীৰ

ঈশ্বৰ : ভগৱান

12. তলৰ পুৰণি অসমীয়া শব্দবোৰৰ আধুনিক ৰূপ লিখা :

তাহাঙ্ক: তেওঁক

নোজোবে: নাটে

খসি: খহি

বহিল: ৰল

আসি: আহি

ভৈলা: হল

আসন্ত: আহিছে

শিলায়ে: শিলেৰে

কাম্পে: কঁপে

মারক: মাকক

বসি: বহি

প্রয়াসি: চেষ্টাকৰা

খেদন্ত: খেদিলে

13. তলৰ শব্দকেইটাত কি কি কাৰণত মূৰ্দ্ধন্য 'ণ' আৰু মূৰ্দ্ধন্য 'ষ' হৈছে বুজাই লিখা :

অৰুণ: ঋ, ৰ, ষ আৰু 'নʼ ৰ মাজত স্বৰবৰ্ণ থকাৰ বাবে `নʼ ৰ ঠাইত `ণʼ হৈছে।

কঙ্কণ: স্বাভাৱিকতে `ণʼ হৈছে।

কর্ণ: "ৰ" ৰ পিছত থকাৰ বাবে' নʼ `ণ ʼ হৈছে।

ভাও: `টʼ বৰ্গৰ আখৰেৰে যুক্ত হোৱা বাবে `নʼ `ণʼ হৈছে।

নিষেধ : ই কাৰান্ত উপসৰ্গৰ পিছত স্থা, সিধ্, সিচ, লস্ প্ৰভৃতি ধাতুৰ `সʼ `ষʼ হয়।

14. পাঠটোত থকা অসমাপিকা ক্রিয়া শব্দ পাঁচোটা বাছি উলিয়াই লিখা ।

উত্তৰ: পিন্ধি, গৈয়া, বান্ধি, ধৰিয়া, পিবে।