অসমীয়া ৰোমান্টিক কবিতাৰ পটভূমি :
অসমীয়া ৰোমাণ্টিক কবিতাৰ পটভূমি এক উল্লেখযোগ্য বিষয়, যি অসমীয়া সাহিত্যৰ ৰোমাণ্টিক যুগৰ বিকাশৰ সৈতে গভীৰভাৱে জড়িত। ঊনবিংশ শতিকাত ইউৰোপৰ সভ্যতা আৰু সাহিত্যৰ লগত অসমীয়া সাহিত্যৰ সংযোগ ঘটিছিল, বিশেষকৈ ইংৰাজী সাহিত্যৰ প্ৰভাৱত। সেই সময়ত ইউৰোপৰ লিৰিকেল বেলাডছ্ ৰোমাণ্টিক ধাৰাৰ জন্ম দিয়াৰ দৰে, অসমীয়া সাহিত্যতো জোনাকী যুগৰ মাধ্যমে এই ধাৰাৰ বিকাশ হয়।
এই যুগৰ কবিতাসমূহে নতুন আংগিক আৰু ভাষাৰ যোগেদি অসমীয়া কবিতাক এক বিশেষ স্থানত স্থাপন কৰে। ইংৰাজসকলৰ আগমনে অসমত আনিছিল এক নতুন বৰ্ণাঢ্য যুগ, যিয়ে অসমীয়া সাহিত্যক বিশ্বৰ সৈতে সংযোগ কৰাত সহায় কৰিছিল। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে জোনাকী কাকতত প্ৰকাশিত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ “বনকুঁৱৰী” কবিতাই অসমীয়া ৰোমাণ্টিক কাব্য যুগৰ শুভাৰম্ভ কৰিছিল।
ইয়াৰ পাছতে লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা আৰু আন আন লেখকৰ কবিতাসমূহে ৰোমাণ্টিক ভাবৰ বিভিন্ন দিশ উন্মোচিত কৰিছিল। বিশেষকৈ প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য আৰাধনা, আধ্যাত্মবাদ, আৰু মানৱতাবাদ এই সময়ৰ কবিতাসমূহৰ মুখ্য বৈশিষ্ট্য আছিল। ৰোমাণ্টিক যুগৰ কবিতাসমূহে অনুভৱৰ গভীৰতা আৰু নতুন অভিজ্ঞতাৰ উন্মোচন কৰিছিল, যিয়ে অসমীয়া সাহিত্যত এক সুকীয়া স্থান লাভ কৰে।