বৰগীত হল শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ আৰু তেওঁৰ শিষ্য মাধৱদেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত এটি ধৰ্মীয় সংগীতৰ ধৰণ। এই সংগীতসমূহ একেশ্বৰতাবাদ ভিত্তিক ভক্তি আন্দোলনৰ এটি অংশ, যাক বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ এক অৱিচ্ছেদ্য অংশ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। শংকৰদেৱ আৰু মাধৱদেৱৰ আধ্যাত্মিক আৰু ধৰ্মীয় বাণীসমূহ বৰগীতৰ পৰা প্ৰকাশ পায়, যাক অসমীয়া সমাজৰ এক গুৰুত্বপূর্ণ সাংস্কৃতিক সম্পদ হিচাপে বিবেচনা কৰা হয়।
বৰগীতৰ মূল বৈশিষ্ট্য হ’ল ভগৱান কৃষ্ণৰ প্ৰশংসা আৰু তেওঁৰ ওপৰত নিবেদিত ভক্তি। এই সংগীতসমূহত ভক্তিৰ গভীৰতা আৰু একেশ্বৰৰ ওপৰত অন্তৰঙ্গ প্ৰেমৰ অভিব্যক্তি প্ৰকাশ পোৱা যায়।